Zondag 16 december 2012
Mama en papa wisselen elkaar ’s nachts af bij Harteke. Om de beurt slapen we op Schonenberg, bij oma Paule die zorgt voor Tijl en Jenne. Je komt dan in de andere echte wereld. We hebben de wereld op Gasthuisberg en de wereld thuis. Thuis is dan op Schonenberg, ons huis zelf staat er nog maar wat leeg en kaal bij. Vlak voordat we met ons Harte naar Bonheiden gingen, was het geschilderd en alles staat nog niet terug op zijn plaats. Zorgen voor later…
De rit met de auto naar huis vindt mama soms onwezenlijk. Je kan bijna doen alsof buiten die auto alles er normaal aan toe gaat, zoals voor 30 november. Eerst rijdt mama zonder muziek of radio, geen interesse. Wanneer de radio toch eens opstaat klinkt een liedje waarvan mama de zanger niet kent: ‘Haar ogen zijn kogels van lood, ze heeft een blik die altijd raakt, ben ik nu dood.’ Dan moet mama denken aan ons Harteke haar ogen, aan haar blik die soms recht door je heen kijkt, aan de blik die staart als ze denkt dat niemand kijkt. Aan de mooie krullebol,… en dan komen de tranen, sowieso, en de hoop dat het nog zo lang mogelijk duren mag.
Vandaag komen Wiebe en Winter met mama Liesbet op bezoek. Winter besloot dat het een feest moest zijn en ze brengen kinderchampagne en cake mee. Geweldig! Harte geniet met volle teugen van de gekke bekken van Wiebe. Hij speelt o.a. Sinterklaas kampoentje op een ‘hommel’ voor haar, en later wanneer er nog meer bezoek komt, doet hij het opnieuw. Ontroerend, een zesjarige die zo’n specifiek instrument bespeelt. Mama Liesbet heeft haar doedelzak bij… we gaan ermee wachten tot Harte thuiskomt, dan mag het luider. Het is een gezellige namiddag, Liesbet laat weten dat Wiebe voor het slapengaan aan haar liet weten dat hij Harte dapper vindt. Wij ook!
Wiebe, Winter en Liesbet worden afgelost door Govert, Lotta, Ester, Lieven en Mie. Ze worden allemaal onderworpen aan een ‘Wie is het?’ toernooi en Harte wint – alweer. Mie bracht een mooie tas mee die mama samen met Harte afmaakt, om later boterhammen in te steken, om naar school te gaan, zegt onze prinses. Gelukkig tekent en knutselt ons Harteke graag, want als de drains niet lichter worden, kan het nog wel even duren dat we hier liggen…
’s Avonds komen oma en opa en tante Lieveke. Tante Lieveke heeft kadootjes bij van Marie-Jeanne, mama van Jeno van de kleuterklas van tante Lieveke haar school. Ze begint er meteen mee te spelen, met het rekenspel en de Playmobil. De halsketting-knutsel houden we voor morgen.
’s Avonds kijken Harte en mama naar de Snoepbaron van Mega Mindy. Ze rekt het avondmomentje, ‘Mama, blijf je bij mij tot ik in slaap val?’ En dat doet mama dan. Ondertussen ligt ons Harteke al 17 dagen in de kliniek en ze doet dat superflink! Papa rijdt ’s avonds naar Mechelen. Bij het aanvullen van deze blog herkent hij de situatie uit de eerste paragraaf. Hij steekt Regina Spector in de ceedeespeler, mooie muziek, tranen komen. Het is een soort ontlading. Overdag ga je ervoor, ’s avonds komen emoties los. We moeten opletten dat we onszelf in deze situatie niet vergeten. Professionele hulp of ondersteuning vragen mag geen taboe zijn.
Papa gaat gewoon ineens naar Schonenberg, om eens wat bij te praten met oma Paule. Ze kijken naar Quiz me quick. Papa vond dit een goed programma maar had al twee afleveringen gemist. Even is het slikken als bij de samenvatting blijkt dat de hoofdrolspeler een hersenletsel heeft, ondanks het feit dat papa er iets van gehoord had was het even schrikken. Maar verder geniet hij toch van deze sterke serie.
Er ontstaat nog even ongerustheid als blijkt dat de achterste drain, de belangrijkste, niet meer loopt. Dit kan wijzen op een verstopping. Het probleem wordt niet direct gevonden, vlot slapen lukt niet direct. Gelukkig komt er een geruststellend bericht dat, mogelijk wegens het bewegen, het pompje dicht was komen te staan.