Zaterdag 19 januari: slaap zacht, lieve schat
Zaterdag 19 januari, de dag van de afscheidsplechtigheid. Een vreemd gevoel, papa voelt zich precies zelfs ‘opgelucht’, maar meer in de zin van dat hij eindelijk uit die rollercoaster kan stappen. Papa en mama houden zich wat bezig, stoppen de kinderen in bad, rapen al het materiaal bijeen. Tegen 12 u rijden ze naar de aula. Ellen en Carole zullen de aula aankleden, Tijl wil hierbij helpen.
De medewerkster van het funerarium vraagt of ze Harte nog even zal opbaren zodat we haar kunnen zien. Graag, dit was niet gepland maar het geeft ons wel de mogelijkheid om in alle intimiteit afscheid te nemen. Vrijdag was het heel druk geweest bij de begroeting, tot de allerlaatste minuut, en vooral papa had het gevoel dat hij niet ten volle afscheid had kunnen nemen van Harte. Dit is nu wel het geval. We vragen of Tijl mee wil. Ja, zegt hij spontaan. En met z’n drieën blijven we nog een tijdje bij Harte. Papa en mama gaan een uurtje later nog eens terug, Harte is ondertussen in de kist gelegd. Ze ligt er mooi in, we leggen nog enkele zaken mee in de kist: een knuffel van Redouan en Anouar, een schelpje van Ayla, een leesboekje van Noor, haar verjaardagskroon van op school, Tijl zijn lievelingsknuffel tot voor kort… Voor de allerlaatste keer geven we haar een dikke kus en zetten haar prinsessenkroon op…
De afscheidsplechtigheid is heel mooi. De persoonlijke aanpak is een schot in de roos: sterke getuigenissen, mooie muziek, een warm kader. Een massale opkomst, helaas geraakt niet iedereen binnen, de 800 gedenkingskaartjes zijn zowat uitgeput. Ontroerend dat velen dit mee willen beleven, hartverwarmend. Het optreden van het koor Les Amis de P (“mama moet komen” en “Liefde is alles”) en de songs live gebracht door Klaas Delrue en Tom Kestens (“Le Renard et La Belette” en de door mama herschreven versie van “Als ze lacht”) zijn supermooi en heel intens.
En spontaan verwoordt Wim het terecht: Harte krijgt het laatste woord vandaag. Met een filmpje waarin ze een kinderliedje zingt. Het slaagt zowat iedereen plat, maar het is er pal op. Harte zoals ze is, om haar draait het vandaag, met haar straffe stem, met een vrolijke noot.
En ze krijgt applaus, een kippenvelmoment… zo blij dat we dit tussen de soep en de patatten opgenomen hebben…
Mensen die er niet bij waren, of die de afscheidsplechtigheid nog eens rustig willen herbeleven, vinden hier het volledige draaiboek, alsook het gedachtenisprentje.
Draaiboek afscheidsplechtigheid Harte
Velen volgen ons nadien nog naar de drink in ’t Kranske in Muizen. Met een lach en een traan, met veel steun, met dat lekkere glas cava of wijn. Schol Harte, tot ooit!
kus mama en papa x
