Maandag 21 januari, Harte komt terug thuis

Tijd om op onze positieven te komen na de afscheidsplechtigheid van zaterdag hadden we amper gehad. Zondag was een dag van rusten en niets doen. En van te genieten van eenvoudige dingen, zoals het prachtige uitzicht dat de vele sneeuw teweegbracht. Vandaag werden we om 10 u. bij de begrafenisondernemer Pues verwacht voor een allerlaatste groet.

In beperkte kring: Paule, Jef en Mieke, Govert en Lotta en Ester, Wout, Lieven, Geert en Annemie, Sander, Jasper, Hannelore, Lieveke, Toon, Anjes, Kristel. Papa en mama verkozen een allerlaatste groet na de begrafenis, en voor de crematie. Het werd een ingetogen moment, in een cirkel rondom de kist. Stilstaan en zwijgen, een traan, een persoonlijke groet. Papa en mama bleven als laatste nog even alleen met Harte achter in de ruimte. We schreven een allerlaatste persoonlijke boodschap op haar kist, en namen het paarse dekentje mee dat we zo zullen koesteren. Tot straks Harte.

Naar de crematie gingen we niet mee, het zou een koude douche kunnen worden na het warme afscheid dat we tot nu toe gehad hadden. Het was afwachten tot de late namiddag, als Harte in de urne terug naar huis zou komen. We gingen met de hele hoop nog iets eten in Mechelen, om wat te kunnen ontspannen.

En die late namiddag was vreemd. Het wachten duurde lang. Maaike de babysit – die we gevraagd hadden om later die week te komen babysitten – kwam spontaan langs. Ze wilde de urne heel graag zien vooraleer ze terug kwam babysitten, om het zich toch maar te kunnen voorstellen. Samen met haar heten we Harte welkom thuis. Harte kreeg direct haar plaatsje op de kast, samen met een aantal belangrijke items: het schilderij, fotokaders, kaarsjes en uiteraard Minnie Mouse en de giraf.